Με τον John Cena να κατακτά τον 17ο τίτλο της καριέρας του έκλεισε το main event της Wrestlemania που παρουσίασε δυο διαφορετικά πρόσωπα σε κάθε μέρα. Η πρώτη μέρα του show περιλάμβανε πολλούς filler αγώνες, ενώ να σημειωθεί πως ο Rey Mysterio λόγο τραυματισμού του στο τελευταίο επεισόδιο του Smackdown αντικαταστάθηκε από τον Rey Fenix. Η δεύτερη βραδιά ήταν σαφώς καλύτερη και είχαμε την μεγάλη επιστροφή της Becky Lynch έπειτα από 10 μήνες απουσίας. Σε ότι αφορά την παρουσίαση των αγώνων, το WWE αποφάσισε να αφήσει στην άκρη τα τηλεοπτικά εφέ που ούτως ή άλλως δεν παρουσιάζονται στο γήπεδο και να σταθεί στην ουσία. Μια μεγάλη ράμπα για να κατεβαίνουν οι παλαιστές, μπάντες να παίζουν μουσική σε ορισμένες αγώνες, οχήματα κλπ. Κράτησαν ένα μέτρο και αυτό ήταν θετικό.
Η σημαντική ανακοίνωση του WWE είχε να κάνει με την εξαγορά του Lucha Underground κάτι που σημαίνει περισσότεροι αγώνες για τα δυο βασικά shows και νέες ιστορίες που θα αναπτυχθούν σε επέκταση με τις ήδη υπάρχουσες. Μια μέρα πριν την έναρξη της Wrestlemenia, στο Bleaulive Theater στο Λας Βέγκας έλαβε χώρα η τελετή του Hall of Fame, όπου βραβεύθηκαν οι Michell McCool, Lex Luger, Natural Disasters (Η οικογένεια του Earthquake και ο Typhoon), ο Triple H, ενώ εισήχθη για πρώτη φορά η κατηγορία Immortal Moment όπου τιμήθηκαν οι Bret Heart και Stone Cold Steve Austin για τον “no holds barred” αγώνα που έδωσαν στην Wrestlemania 13. Επιπροσθέτως επανήλθε η κατηγορία Legacy Wing με μεταθανάτια τίμηση στις Kamara, Dory Funk Jr και Ivan koloff. iΣυνολικά την Wrestlemania 41 παρακολούθησαν δια ζώσης περί τους 124693 θεατές και όπως ενημέρωσε το WWE αποτελεί ρεκόρ προσέλευσης.
Πρώτη Νύχτα
Επτά αναμετρήσεις περιλάμβανε η πρώτη νύχτα, η οποία δεν δικαίωσε τις όποιες προσδοκίες. Ξεχώρισαν τα παιχνίδια του Jacob Fatu με τον L.A Knight καθώς και το main event.
World Heavyweight Championship
Ο Jey Uso νίκησε τον Gunther με λαβή υποταγής σε έναν αγώνα που διέρκησε λίγο παραπάνω από 15 λεπτά και κατέκτησε την ζώνη του παγκόσμιου πρωταθλητή βαρέων Βαρών. Ο Uso ήταν θεωρητικά το αουτσάιντερ και είχαμε μια κλασική ιστορία δυνατού εναντίων αδυνάτου με τελικό νικητή το “Yeet” του USO. Ο κόσμος το χάρηκε, ο Jey το χάρηκε, το Yeet ήχησε σε όλο το στάδιο, όλοι ευχαριστημένοι και πάμε παρακάτω.
World Tag Team Championship
The New Day vs The War Raiders
Από το ένα βαρετό παιχνίδι, στο άλλο. Οι New Day σε ρόλο Heel απέναντι στους War Raiders που έχουν καταντήσει jobbers σε Wrestlemania. Προφανώς το αποτέλεσμα έγινε για να εξυπηρετήσει τον νέο ρόλο των New Day και να εξιτάρει το κοινό για να έχει κάποιους να αποδοκιμάζει στα σόου.
Jade Cargill vs Naomi
Η Cargill επέστρεψε μετά από καιρό, η Naomi όπως αποδείχθηκε ήταν αυτή που είχε επιτεθεί ύπουλα πριν μήνες και έτσι, η Cargill επέστρεψε για να πάρει εκδίκηση. Ίσως το μοναδικό στοιχείο που πρέπει να κρατήσουμε από τον συγκεκριμένο αγώνα είναι η εντυπωσιακή είσοδος της Cargill που παραπέμπει στην ηρωϊδα «Storm» των X-Men. Εντυπωσιακά video κάτι που ατυχώς δεν συνοδεύτηκε από ανάλογο θέαμα στο καναβάτσο. Η Naomi αν και αρκετά αθλητική δεν είναι στο ίδιο επίπεδο, ούτε πείθει πως μπορεί να νικήσει την Cargill. Υπάρχει διαφορά στην τεχνική, στο physique ακόμα και στην πως παρουσιάζονται οι δυο τους σε έναν αγώνα. Καλό θα ήταν για την Cargill να έχει πιο υπολογίσιμους αντίπαλους.
Jacob Fatu vs L.A Knight
Εξαίρεση στο μέτριο ξεκίνημα αποτέλεσε η συγκεκριμένη αναμέτρηση και αυτό γιατί, υπήρχε τουλάχιστον ένας παλαιστής που ήξερε να παλεύει. Ο Jacob Fatu ήταν από τα πρόσωπα που ξεχώρισαν στην Wrestlemania και αφήνουν υποσχέσεις για το μέλλον. Από την άλλη ο L.A. Knight αν και περιμέναμε να νικήσει, ευτυχώς που συνέβει το αντίθετο. Μπορεί να είναι καλός στο μικρόφωνο, μπορεί να έχει προωθηθεί αρκετά από το WWE, αλλά ο τρόπος που παλεύει θυμίζει τον John Cena, δηλαδή…δεν παλεύει. Συνολικά είχαμε να κάνουμε με μια αναμέτρηση που θα ταίριαζε περισσότερο σε main event του RAW, παρά σε μια Wrestlemania, ωστόσο αν ληφθεί υπόψιν ότι όλη η πρώτη μέρα είχε αποτελούταν από μέτριες έως αδιάφορες αναμετρήσεις, το αποτέλεσμα ήταν αξιοπρεπές.
El Grande Americano vs Rey Fenix
Δεν αποτελούσε μυστικό ότι πίσω από την persona του El Grande Americano ήταν ο Chad Gable. Ατυχώς για το WWE, ο Rey Mysterio δεν εμφανίστηκε λόγο προβλήματος από το τελευταίο επεισόδιο του Smackdown, έτσι τόσο η αναφορά μας στο preview, όσο το hype του αγώνα πήγαν…κουβά. O Rey Fenix αν και έκανε μια τίμια εμφάνιση, δεν ήταν ανάλογη για αγώνα Wrestlemania και θύμιζε περισσότερο σε αγώνα του Saturday Main Event, παρά σε κάποιο σημαντικό show, πόσο μάλλον σε μια Wrestlemania. Άλλος ένας διεκπεραιωτικός αγώνας μέχρι να περάσει η ώρα και να έρθει το main event.
WWE Womens Championship
Tiffany Stratton vs Charlotte Flair
Αν και ήταν από τις λίγες αναμετρήσεις που το παρασκήνιο της ιστορίας που είχε αναπτυχθεί είχε ενδιαφέρον, αν και είχαμε μια μεγάλη επιστροφή, τελικά αποδείχθηκε ένα ακόμα μέτριο ματς στην καρτέλα. Θα περιμέναμε νίκη της Flair, όμως η χορηγία της Mattel για την Stratton, ως "Barbie" του ρινγκ, δεν άφηνε περιθώρια.Η Tiffany Stratton που δεν φαίνεται να έχει το ταλέντο να παλεύει ως πρωταθλήτρια, διατήρησε την ζώνη της με νίκη επί της Flair. Αυτό είναι αδιάφορο, υπήρχε αναφορά στο παρασκήνιο, στα υπονοούμενα που ειπώθηκαν κατά την διάρκεια του build up; Ελάχιστο trash talking στα όρια του ανούσιου. Προφανώς περιμέναμε κάτι καλύτερο τόσο από πλευράς παραγωγής του αγώνα, ωστόσο ήταν ενδιαφέρουσα η παρουσίαση της πρωταθλήτριας που παρουσιάστηκε ως συλλεκτική κούκλα σε πολυτελή συσκευασία.
Seth Rollins vs Roman Reigns vs CM Punk
Αναμφίβολα αυτό το Triple Threat ήταν το highlight της πρώτης νύχτας στο Λας Βέγκας.
Κεντρικό πρόσωπο δεν ήταν o CM Punk που επέστρεψε έπειτα από αρκετά χρόνια σε μια Wrestlemania, ούτε ο Seth Rollins, ούτε καν ο μεγάλος νικητής των PPV Roman Reigns, αλλά ο Paul Heyman. Δυο εκ’ των τριών παλαιστών ήταν δικά του παιδιά και υπήρχε η περιέργεια ποιον από τους Punk και Reigns θα ευνοήσει. Τελικά έγινε η ανατροπή και υποστήριξε τον Rollins, αφού πρώτα έδωσε την ευκαιρία στον Reigns να βγάλει νοκ άουτ τον CM Punk έπειτα από αντικανονικό χτύπημα που έκανε στον παλαιστή από το Σικάγο και στην συνέχεια με ένα δεύτερο αντικανονικό χτύπημα στον Reigns την ώρα που φαινόταν να διαλέγει τον “Tribal Chief”, έδωσε την ευκαιρία στον Rollins να αναδειχθεί νικητής και παράλληλα να αποκαλυφθεί η συμμαχία τους. Ένα ιδανικό σενάριο που έστησε ο “Architect” Seth Rollins και να κλείσει ιδανικά η βραδιά, διασκεδάζοντας τις εντυπώσεις από την υπόλοιπη μετριότητα που προηγήθηκε. Καλός αγώνας, ωραίες παρουσιάσεις, ηχηρά ονόματα, ανατροπή. This is Wrestlemania.
Δεύτερη Νύχτα
Σαφώς καλύτερη ποιότητα αγώνων τόσο από πλευράς ενδιαφέροντος όσο και στην δράση εντός του ρινγκ περιλάμβανε η δεύτερη βραδιά της Wrestlemania στην οποία διεκδικήθηκαν τρεις ζώνες πρωταθλήματος.
Womens World Championship
Ivo Sky vs Bianca Belair vs Rhea Ripley
Η Ivo Sky ήταν αυτή που κατάφερε να διατηρήσει την ζώνη της και να ισχυροποιήσει την θέση της ως πρωταθλήτρια του WWE σε ένα παιχνίδι με το οποίο ξεκίνησε η δεύτερη βραδιά της Wrestlemania 41. Καλός αγώνας για «ζέσταμα» με την πρωταθλήτρια να είναι το αουτσάιντερ και τις Belair με Ripley να μοιάζουν κυριαρχικές στον αγώνα, ωστόσο στο φινάλε, η Ivo Sky με ένα εντυπωσιακό moonsalt στην Belair, η οποία λίγο πριν είχε βγάλει νοκ άουτ την Ripley με KOD, πήρε την νίκη και κράτησε την ζώνη.
Sin City Street Fight
Drew McIntyre vs Damien Priest
H έκπληξη που αναμενόταν στην παρουσίαση του Damien Priest, πραγματοποιήθηκε σε έναν μεγάλο βαθμό. Μπορεί να μην εμφανίστηκαν οι Slayer, αλλά ο Kerry King που συνόδευσε με τους ήχους της κιθάρας του τον Damien Priest στο ρινγκ. Στα του αγώνα, είχαμε επικράτηση του Drew McIntyre και μια νίκη του μπροστά σε ζωντανό κοινό στην Wrestlemania. Ωστόσο το πρόβλημα με τα παιχνίδια Street fight είναι πως δεν πραγματοποιούν όλα όσα υπόσχονται. Θα περίμενε κανείς η μάχη να ξεκινούσε μέσα από το στάδιο, να συνεχιζόταν σε διάφορα σημεία του Λας Βέγκας και να ολοκληρωνόταν πάλι στο στάδιο. Αντ’ αυτού είχαμε έναν αγώνα δίχως κανόνες και περιορισμούς με χρήση τραπεζιών , καρεκλών και άλλων αντικειμένων και τελική επικράτηση του Σκωτσέζου. Ήταν καλό παιχνίδι; Ναι, ήταν όμως Street Fight; Σε καμία περίπτωση.
WWE Intercontintal Championship
Dominik Mysterio vs Bron Breakker vs Fin Balor vs Penta
Ένα Fatal four way που θα περιμέναμε τον Bron Breakker να επικρατήσει, ωστόσο καθώς φάνηκε στο RAW της επόμενης ημέρας, ο Breaker «προβιβάστηκε» από διηπειρωτικός πρωταθλητής σε σωματοφύλακα του Seth Rollins, συνεπώς η νίκη του Dominik ήταν αναμενόμενη. Οι Fin Balor και Penta είχαν φιλική συμμετοχή στην αναμέτρηση με τον Balor ουσιαστικά να είναι σύμμαχος του Dominik μιας και ανήκουν στην “Judgement Day” και με ένα Coupe De Grace έβγαλε εκτός μάχης τον Breakker για να ακολουθήσει ένα “frog Splash” από τον Dominik και να κερδίσει τον τίτλο. Αν πρέπει να κρατήσουμε κάτι από την συγκεκριμένη αναμέτρηση είναι πως στο μέλλον ο Balor, απ’ όσο φάνηκε, θα θελήσει κάτι περισσότερο από τον ρόλο του sidekick σε αυτή την ομάδα και πιθανών να επιστρέψει σε ρόλο Face. Ο Penta, θα ασχοληθεί με αγώνες του Lucha Libre και η παρουσία του ήταν περισσότερο για λόγους προώθησης του νέου brand του WWE.
Open Challenge
Randy Orton vs Joe Hendry
Ένας αγώνας όπου υπήρχε αρκετή σπέκουλα σε ότι αφορά τον μυστικό αντίπαλο του Randy Orton, όμως δεν ήταν ούτε ο Alister Black, ούτε ο Rusev που εμφανίστηκαν την επόμενη μέρα στο RAW, ούτε ο Corbin αλλά ο πρωταθλητής του TNA Joe Hendry. Ο αγώνας δεν αξίζει ιδιαίτερης αναφοράς, ούτε ήταν η έκπληξη που περιμέναμε, ο Orton επικράτησε μέσα σε 3 λεπτά
Logan Paul vs AJ Styles
Ένα παιχνίδι που έγινε για να υπάρχει live feed στα social media με τον Logan Paul να επικρατεί.Ο συνεργάτης του Logan Paul, Jeff Fool, προσπάθησε να παρέμβει στο παιχνίδι, όμως τον σταμάτησε ο Karion Kross και του άρπαξε την σιδερογροθιά, την οποία προσέφερε στον AJ Styles για να νικήσει τον Paul. Ο Styles αρνήθηκε, επιτέθηκε στον Cross, για να ηττηθεί στην συνέχεια από τον Paul. Δίχως κάποια παρέμβαση. Είναι κατανοητό πως ο Logan Paul έχει να δώσει περισσότερα στο WWE απ΄ότι ο βετεράνος, ωστόσο η παραγωγή του αγώνα θα μπορούσε να ήταν καλύτερη.
WWE Womens Tag Team Championship
Lyra Valkyria and Becky Lynch vs Liv Morgan and Raquel Rodriguez
Ο αγώνας αυτός σηματοδοτήθηκε από την μεγάλη επιστροφή της Becky Lynch, η οποία πήρε την θέση της Bailey που δεν μπορούσε να αγωνιστεί, έτσι μαζί με την Lyra Valkyria πήραν την ζώνη των πρωταθλητριών Tag Team από τις Morgan και Raquel Rodriguez. Η επιστροφή της Lynch ήταν το κυρίαρχο σημείο της αναμέτρησης μιας και την επόμενη βραδιά στο RAW, οι Morgan και Rodriduez σε ρεβάνς του αγώνα πήραν πάλι την ζώνη και η Lynch έγινε Heel, καθώς επιτέθηκε στην Valkyria. Από τις ευχάριστες εκπλήξεις της Wrestlemania σε ότι αφορά την επιστροφή μιας αγαπημένης παρουσίας του κοινού, ο αγώνας δεν ήταν κάτι ιδιαίτερο.
Undisputed WWE Championship
John Cena vs Cody Rhodes
Αναμενόμενο το αποτέλεσμα του αγώνα με τον Cena να κάνει ρεκόρ πρωταθλημάτων και να φτάνει στον αριθμό 17 αφήνοντας δεύτερο τον Rick Flair με 16. Καθαρός χρόνος της αναμέτρησης ήταν 21 λεπτά, σχεδόν 10 λεπτά λιγότερο από το main event της προηγούμενης ημέρας. Δεν περιμέναμε πάρα πολλά για την ποιότητα του αγώνα, άλλωστε και ο ίδιος ο Cena είχε προαναγγείλει ότι «δεν θα χρειαστεί να παλέψει» κάτι που επιβεβαιώθηκε στην συνέχεια. Αργός ρυθμός, λαβές υποταγής ανάμεσα σε δυο ασύμβατους παλαιστές σε ότι αφορά το στυλ με τον Rhodes να ξεφεύγει από τις λαβές του Cena και να φαίνεται πως μπορεί να ανατρέψει την ροή της αναμέτρησης. Όμως η εμφάνιση του Travis Scott που αναλώθηκε σε ένα trash talking με τον Rhodes με τον τελευταίο να καταλήγει σε ένα Crossroad απέναντι στον μουσικό, έδωσε την ευκαιρία στον Cena να ανασυνταχθεί, να επιτεθεί στον Rhodes με την ζώνη και να τον αφήσει αναίσθητο. Θα λέγαμε πως το αποτέλεσμα ήταν σωστό και την ρεβάνς του θα πάρει πιθανότατα ο Rhodes σε έναν αγώνα με τον Cena σε κάποιο μεγάλο PPV, όπου θα τον αποσύρει, όπως είχε συμβεί στην Wrestlemania 24 μεταξύ του Shawn Michaels και του Rick Flair.
Σε γενικές γραμμές είχαμε ένα μέτριο θέαμα, με την δεύτερη βραδιά να είναι καλύτερη και να σώζει κάπως τα προσχήματα, σίγουρα όμως το WWE θα πρέπει να ασχοληθεί και με την ποιότητα των αγώνων και όχι μόνο με το σόου εκτός της παλαίστρας. Η Wrestlemania είναι μια παράδοση που πλησιάζει τον μισό αιώνα και οι προσδοκίες για το μεγαλύτερο παλαιστικό σόου είναι μεγάλες.
